Pszczoła kraińska (apis mellifera carnica) występowała pierwotnie na obszarze półwyspu Bałkańskiego, południowo-wschodnich Alp, na terenie dawnej Czechosłowacji i w pasie pogórza na terenie Polski. Na wschodzie zasięg wystepowania tej pszczoły przekracza Karpaty i obejmuje Rumunię, Besarabię i prawdopodobnie Podole.
     Pszczoły kraińskie są ciemno zabarwione, ponieważ jednak owłosienie tylnych krawędzi grzbietowych płytek pierścieni odwłoka (od trzeciego do piątego) jest gęte i jasnoszare, pszczoły te wydają się jaśniejsze niż pszczoły północne.
Pszczoła kraińska odznacza się dużą łagodnością, dobrym trzymaniem się plastrów i wieloma innymi cechami cennymi gospodarczo. Znosi długą zimowlę lepiej niż pszczoła włoska a nieco nadmierną jej rojliwość ograniczono w wyniku selekcji.
     Największe zasługi w dziedzinie selekcji pszczół kraińskich położył Guido Sklenar, a stworzona przez niego linia hodowlana tych pszczół nosi nazwę "sklenarka". Pszczoła kraińska jest w zasadzie pszczołą górską.
     W naszej pasiece hodujemy pszczoły kraińskie linii Troiseck. Materiał hodowlany sprowadzamy z Niemiec. Sprowadzane matki reprodukcyjne są unasieniane naturalnie na wyspie Sylt.
     Pszczoły tej linii charakteryzują się dobrą zimowlą, wysoką miodnością, łagodnością, dobrym trzymaniem się plastrów i szybkim rozwojem wiosennym. Bardzo dobrze wykorzystują rzepak i utrzymują silne rodziny przez cały sezon pszczelarski.
Doskonale nadają się do gospodarki wędrownej, miód składają przede wszystkim w nadstawce oraz w bocznych plastrach gniazda, gromadzą duże ilości pyłku przede wszystkim na plastrach zewnętrznych. Takie ułożenie miodu i pyłku w gnieżdzie zapewnia ciągłe czerwienie matek i utrzymywanie rodzin w dużej sile.      
Wymagają obszernych uli, na rzepaku pod koniec zbioru zajmują 3-4 korpusy wielkopolskie. W przypadku zbyt ciasnych uli wchodzą w nastrój rojowy, który łatwo opanować przez poszerzenie gniazda.
     Pszczoły linii Troiseck są łagodne ale wymagają spokojnej obsługi i nienadużywania dymu.