Około 10 tys. lat temu, na skutek naturalnej migracji z terenu północnej Afryki, obszar środkowo-wschodniej Europy zasiedliły pszczoły, które genetycznie przystosowały się do ostrego klimatu tego regionu. Teren Polski jest naturalnym siedliskiem rasy pszczół rodzimych określonej jako środkowoeuropejska. Populacja pszczół linii M Północna wywodzi się od pszczół miejscowych utrzymywanych i selekcjonowanych w naturalnych warunkach klimatyczno-pożytkowych północnej Polski; powstała z połączenia linii pszczół środkowo-europejskich: Mazurki oraz Pomorskiej.
Populacja pszczół linii M Północna zachowała szereg cennych cech, z których najważniejsze to :
     - tworzenie małych i średnich rodzin na zimę, co wiąże się z mniejszym zużyciem pokarmu w czasie zimowli,
     - większa odporność na choroby,
     - szybki i dynamiczny rozwój wiosenny, następujący wraz z ustabilizowaniem się pogody,
     - zdolność do wykorzystania różnorodnych pożytków (nawet bardzo ubogich).
     Cechy te mogą mieć duże znaczenie w wykorzystaniu linii M Północna jako komponentu w krzyżowaniu z innymi liniami.
     Pszczoły rodzime, przystosowane do bytowania w specyficznych warunkach klimatyczno-pożytkowych Polski północnej są trwałym elementem historii i kultury naszego kraju. Przez wieki utrzymywane w barciach, kłodach, a później w ulach, wpłynęły na kształtowanie obrazu polskiej wsi i stanowiły jej integralną część. W dobie dzisiejszych szybkich zmian środowiska naturalnego oraz jego ogromnej degradacji podniesienie poziomu agrotechniki spowodowało pogorszenie się warunków bytowania i wymieranie populacji owadów dziko żyjących użytecznych jako zapylacze. Tym bardziej wzrasta znaczenie pszczół miejscowych, które wykazując doskonałe cechy przystosowawcze do środowiska, mają wpływ na zwiększenie i poprawienie ilości plonów z pól i sadów, poprawy jakości owoców i nasion. Pszczoły te są także ważnym czynnikiem w biocenozie lasu, który stanowi ich pierwotne, naturalne środowisko. Dostateczna ilość pszczół w lesie przyczynia się do zwiększenia plonu nasion licznych gatunków drzew, co sprzyja naturalnemu odnawianiu się drzewostanu. Pszczoły zapylają także kwiaty licznych krzewów leśnych zwiększając plony ich owoców, stanowiących pokarm wielu gatunków ptaków.
     Obecnie pszczoła środkowoeuropejska jest zagrożona wyginięciem. Istnieje tylko mała ilość czystych genetycznie populacji. Dwie linie tej rasy: Augustowska i Kampinoska zostały zachowane w swojej pierwotnej formie w rejonach naturalnego występowania (Puszcza Augustowska i Kampinoski Park Narodowy), a dwie następne Północna i Asta zostały udoskonalone przy zachowaniu najcenniejszych cech pszczół rodzimych. Programy hodowlane są prowadzone w Polsce przez Instytut Zootechniki PIB oraz Stację Hodowli i Unasieniania Zwierząt.
     Według szacunków z 2009r.populacja tej pszczoły na terenie Polski nie przekracza 1%.
     Mając na uwadze zdrowotność pszczół, niepokojące sygnały dotyczące masowych upadków rodzin pszczelich oraz stopniowe przywracanie rodzimej rasy pszczół na tereny gdzie egzystowała od tysięcy lat, w 2006 roku, wprowadziliśmy do naszej pasieki około 20% rodzin z pszczołą środkowoeuropejską Północną. Kilkuletnie doświadczenie pozwala wyciągnąć pierwsze wnioski: zwiększona heterozja na skutek krzyżowania międzyrasowego, zdrowe pszczoły i satysfakcja z obcowania z pszczołą, która "wróciła do domu".