Murarka ogrodowa (Osmia rufa) jest pszczołą samotnicą zawdzięczającą swoją nazwę zdolnościom murowania w gnieździe przegród ziemnych. Występuje na terenie całego kraju, szczególnie licznie w miejscach występowania naturalnych materiałów budowlanych (takich jak trzcina i drewno). Można ją spotkać na terenie ogródków działkowych oraz w środowiskach wiejskich gdzie występuje stare, tradycyjne budownictwo.
     Murarka ogrodowa jest zbliżona wielkością do robotnic pszczoły miodnej. Długość ciała samic wynosi 10-12mm, a samców 8-10mm. Dominującym kolorem ich ciała jest kolor rdzawy, po stronie brzusznej u samic występuje gęsta szczoteczka z włosków ułatwiająca zbiór i przenoszenie pyłku kwiatowego. Owłosienie samców jest mniej gęste niż samic. Na głowie samców występuje pęczek białych włosów po którym można odróżnić samce od samic. Długość języczka murarki wynosi 4,8mm, co lokuje ją wśród pszczół krótkojęzyczkowych.
     Murarka ogrodowa jest bardzo dobrym zapylaczem wielu roślin, które w mniejszym stopniu oblatywane są przez pszczoły miodne. Doskonale oblatuje takie rośliny jak: agrest, porzeczki, wszystkie drzewa owocowe, borówka, truskawka, jeżyna oraz kwiaty ozdobne. Ze względu na dużą skuteczność zapylania i całkowitą nieagresywność doskonale nadaje się do ogródków przydomowych, do zapylania roślin pod osłonami, dla działkowiczów oraz jako element ekologiczny wzmagający bioróżnorodność środowiska.
     Murarka ogrodowa jest bardzo wdzięcznym obiektem obserwacji ze względu na gniazdowanie i rozmnażanie. Pierwsze osobniki w warunkach naturalnych pojawiają się na początku kwietnia- są to samce. Kilka dni po nich pojawiają się samiczki i wtedy następuje wzmożona aktywność samców pobudzonych feromonami zapachowymi samic. Zbierają się w pobliżu gniazd, z których wychodzą samice i dochodzi do kopulacji na zewnątrz gniazda. Zwykle samiczki kopulują koleno z kilkoma samcami. Po zapłodnieniu samiczki przystępują do budowy gniazd. Na gniazda wybierają puste łodygi trzciny, otwory nieliniowe w drewnie, czasem w glinie. Po drugim dniu od zapłodnienia samiczki przynoszą do gniazda pyłek, ubijają go i mieszają z niewielką ilością nektaru. Na każdej takiej porcji pyłku samica składa jedno jajo, w głębszych partiach gniazda zapłodnione, a bliżej otworu wejściowego niezapłodnione. Z jaj zapłodnionych wylęgają się samice a z nie zapłodnionych samce. Każda komórka zamknięta jest zatyczką ziemną. W zależności od długości rurki gniazdowej samica buduje od 2-15 komórek.

Zakładanie kolonii murarki ogrodowej.
     Do założenia kolonii murarki ogrodowej niezbędne są kokony, które można nabyć od osób zajmujących się hodowlą murarki (adresy osób można znaleźć w internecie). Można również wykorzystać murarki występujące w naturze i usytuować gniazda w pobliżu jej występowania, a po zasiedleniu przygotowanych gniazd przenieść je w docelowe miejce. Do budowy gniazd można użyć naciętej trzciny, pustych łodyg roślin, nawierconych kawałków drewna o średnicy otworów wewnętrznych 6-8mm i długości 16-20cm zakończonych z jednej strony kolankiem (zamknięciem). Otwór wejściowy powinien być gładki, nie postrzępiony. Z przygotowanych rurek robimy pęczki, zamknięciami w jedną stronę, i układamy w miejscu przeznaczonym do hodowli. Gniazda powinny być osłonięte od deszczu, wiatru i skierowane w stronę południowo-wschodnią. Dla ułatwienia murarkom orientacji poszczególne rurki powinny być rozłożone w stosunku do siebie nierównomiernie, a od strony wejściowej głębiej i płycej.
     Zachęcamy do hodowli tych pożytecznych owadów i życzymy wspaniałych efektów i obserwacji.